مولفه های مشروعیت سیاسی از منظر قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

این مقاله به مولفه های مشروعیت سیاسی در قانون اساسی جمهوری اسلامی می پردازد و در تلاش است تا مفهوم مشروعیت و منابع آن را در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران مورد بررسی قرار دهد. معمولاً پس از هر تحول سیاسی بزرگ و شکل گیری نظام سیاسی جدید، فرمانروایان سعی می کنند برای حفظ و تداوم حاکمیت مبانی مشروعیت نظام سیاسی جدید را تبیین و آنها را در چارچوب نهادهای قانونی قرار دهند. تلاش برای انجام این امر در جمهوری اسلامی ایران از همان سالهای اولیه پیروزی انقلاب آغاز و طی چهار دهه گذشته دیدگاه های مختلفی از سوی اندیشمندان و فعالان سیاسی مطرح گردیده است که در اکثر آن ها می توان نگاهی محدود و تک بعدی به مسئله مشروعیت را مشاهده نمود. در این مقاله ابعاد و مولفه های چندگانه مشروعیت در قانون اساسی جمهوری اسلامی مورد بررسی قرار گرفته و توصیه شده است که برای تقویت این مولفه ها و برای حفظ پایداری و بسط نظام سیاسی، باید علاوه بر مبانی مشروعیت ساز مربوط به زمان تاسیس، عوامل پایدار کننده و تداوم بخش آن را نیز مورد توجه قرار داد تا علاوه بر تحکیم قدرت نظام سیاسی، معیارهای دقیق تری برای ارزیابی عملکرد آن نیز ارائه نمود.